Restauratie en reconversie tot culturele pool

De gebouwen op de site van de abdij van Vorst getuigen van een monumentaliteit en een eenheid in verscheidenheid. Ze zijn groots, zo in hoefijzervorm ontwikkeld. Maar toch zijn ze klein en laag in vergelijking met het park. En hebben ze te weinig voeling met het plein.
De opdracht gaat over de abdij. Maar evengoed over de stad; met het vinden van een maat tussen abdij en stad als ambitie. En het vrij houden van het park als extra ambitie. En het opnemen van een groots cultureel programma als uitdaging.
De oplossing wordt gevonden in de stedelijkheid, de relatie met het plein. Het bouwen op het plein, achter de abijgebouwen. Niet in het park.
We tekenen een gebouw dat boven het hoefijzer van de abdij uitkomt. Een schets van een gebouw met geledingen. Met verschillende hoogtes en maten – en dus onderscheiden delen. Een dak in meerdere bedrijven. In het tegenlicht van het zuiden. Gestalte en Scenografie.