De Sint-Pieterskerk te Leerbeek is een classicistische plattelandskerk gesitueerd op een lichte verhoging, te midden van het ommuurd voormalig kerkhof. Het is een uitzonderlijk homogeen en gaaf bewaard gebleven voorbeeld van de regionale kerkbouw uit de tweede helft van de 18de eeuw. De kerk wordt getypeerd door het gebruik van de zeldzame lokale groen getinte arkosesteen en de koepelvormige torenhelm met peerbekroning. In het interieur zorgen het bepleisterde tongewelf en het 18de-eeuwse meubilair in Louis XV- en XVI-stijl voor een uniform geheel. Het huidige glasraampatrimonium dateert uit het begin van de 20ste eeuw, maar integreert zich thematisch in de beeldtaal en symboliek van de onderdelen uit de 18de eeuw.

Door zijn charme en uniformiteit presenteert de Sint-Pieterskerk zich als een gezellig kerkje dat voornamelijk gebruikt wordt voor speciale vieringen, zoals bruiloften, doopsels of begrafenissen. De kerk blijft na de restauratie deze functie behouden, maar zal aanvullend ook gebruikt worden als concertzaal en tentoonstellingsruimte. Het unieke orgel uit 1648 was de drijfveer voor de nevenbestemming van de kerk tot orgelconcertzaal. Het orgel is, als één van de oudste orgels van het Pajottenland, apart beschermd als monument.

Bij de restauratie van het exterieur werd er zoveel mogelijk bestaand materiaal behouden en gerecupereerd. Dit zeker voor de waardevolle arkosesteen, die vandaag niet meer wordt geëxploiteerd. Ook de tuitgevels en andere waardevolle elementen werden naar hun oorspronkelijke staat teruggebracht, de storende elementen verwijderd en de 18de-eeuwse gevels opnieuw in ere hersteld.

Daarnaast werd de restauratie aangegrepen om het historisch gebouw aan te passen aan eigentijdse normen. Zo werden de veiligheidsnormen gevolgd met het plaatsen van branddetectie en noodverlichting en werd de verouderde verwarmingsinstallatie op stookolie vervangen door ventiloconvectoren, esthetisch weggewerkt in het tegelpatroon van de kerk. Verder werd een sanitaire ruimte voorzien naast de inkomhal, wat bijkomende mogelijkheden biedt voor het nevengebruik van de kerk. Het gebouw onderging tegelijk een verbetering inzake energieprestatie, en dit met respect voor de bestaande erfgoedwaarden. Dankzij het principe van museale voorzetbeglazing werd de isolerende waarde van de grote raamopeningen verbeterd, terwijl vanuit het interieur de historische glas-in-lood ramen zichtbaar blijven.

Als resultaat van de restauratiecampagne komt de 18de-eeuwse glorie opnieuw volledig tot zijn recht in dit comfortabel en liefelijk Pajottenlands kerkje.