De geschiedenis van de Sint-Walburgakerk in Oudenaarde gaat volgens geschreven bronnen terug tot het einde van de tiende of begin elfde eeuw, maar van dit oude kerkgebouw bleef niets bewaard. Wel bleef het twaalfde eeuwse koor, dat in vroege Scheldegotiek was opgetrokken, goed bewaard. Dit koor, gebouwd in Doornikse blauwe steen, contrasteert sterk met de rest van de kerk, opgetrokken in witte en zeldzame lichtgroene ledesteen uit de streek. Het grote vernieuwingsproject van de vijftiende eeuw, waarbij het schip, een deel van het transept en de toren werden vervangen, viel stil in de eerste helft van de zestiende eeuw met de godsdienstoorlogen, vlak voor ze aan het koor waren. Het resultaat is een bijzondere combinatie van twee stijlen in één gebouw: het donkere koor, dat op zich al bijna een volledige kerk lijkt qua grootte, en het nog veel grotere lichte hoge schip met zijbeuken en toren.

In 2017 nam Studio Roma het dossier over van Pajo Plan architecten, die de restauratiedossiers voor het glas-in-lood, het koor en de toren opstelden. De restauratie van de toren werd als eerste uitgevoerd in 2018-2019. In 2022 startten de restauratiewerken aan het koor. De gevels werden gereinigd en hersteld met identieke Doornikse hardsteen die gelukkig voor deze werf nog gevonden werd. De schitterende kleurrijke neogotische en neoromaanse glas-in-loodramen werden gedemonteerd, gereinigd en gerestaureerd waarna ze in museale opstelling werden teruggeplaatst met voorzetbeglazing. Ook het interieur van het koor, dat dienstdoet als de winterkerk, werd aangepakt en opgewaardeerd naar kleuren en aankleding toe. Historisch en vergelijkend onderzoek wees uit dat de kerk oorspronkelijk volledig gepleisterd was. De kleuren waren niet te achterhalen, maar hoogstwaarschijnlijk waren er muurschilderingen aanwezig. In de negentiende eeuw was de kerk heel kleurrijk en voorzien van negotische schilderingen, uitgevoerd door kerkschilder Leon Bressers. In het archief werden een paar tekeningen en zelfs geschilderde papierrollen gevonden met de kleuren dieprood, blauw, groen en zachtgeel-beige. Deze muurschilderingen reconstrueren zou te ver gaan, maar ze vormden wel de inspiratie voor het kleurenpallet en de grote structuurlijnen. Tot slot werden ook de vier zeventiende eeuwse schilderijen achteraan in het rondkoor – van de hand van kunstenaar Gaspard Heuvinck – zorgvuldige gerestaureerd. Als resultaat van deze restauratiefase wordt het contrast tussen het middeleeuwse koor en de rest van de kerk extra in de verf gezet.